Parisdəki satirk jurnala olan terror hücumu bir çox problemlərin ciddi olduğunu göstərdi. Elələri ki zamanla palaz altına süpürülüb ertələnib. Vaxtında əziyyətə qatlaşıb problemi kökündə həll etmək əvəzinə uzun zamana yaydılar. Öz aləmlərində guya ki təkamüllə həll edəcəkdilər. Lakin heç də göründüyü kimi olmadı.
Türkiyənin yeni islamçı siyasi elitası 12 bundan əvvəl hakimiyyətə gəldikdən sonra hədəflədikləri xarici siyasətə yeritməyə başladılar. Neoislamçılar üzlərini islam Şərqinə tutdular. Bunu da belə əsaslandırıdılar ki Türkiyənin uzun illərdi apardığı qərbyönümlü siyasəti istənbilən effekti vermir və tarixi ənənəyə qayıtmaq lazımdı. Yaxın Şərq Osmanlı yumruğuna və sığalına darıxıb. Türkiyə də sələfini yenidən diriltməlidi.
Rusiyanın Ukraynaya açıq hərbi müdaxiləsi dünyanın özünüqoruma instinktini işə saldı. Soyuq müharibə zamanındakı kimi effektiv və koordinativ olmasa da, Rusiya təhlükəsinə qarşı tədbirlər görülür.
Rusiya güclənməyə başladığı XVIII əsrin əvvəllərindən Qərb tərəfindən potensial təhlükə kimi qəbul edilib. Bunu ilk anlayan Napoleon oldu. Onun Rusiya səfəri fiaskoya uğradı. Ardınca rus çarlarının Avropaya hərbi ekspansiyası başladı. Bunun təməlində “mujik” təbiətli Rusiyanın Avropanın mədəni, elmi inkişafı ilə ayaqlaşa bilməməsi və bundan yaranan aşağılıq kompleksi dayanırdı. Pyotrun islahatları sayəsində geridəqalmışlıq kompleksindən azacıq qurtulsa da, Rusiya hər zaman Avropaya qısqanclıqla yanaşıb. Zaman zaman qısaqanclığını göstərib, əlinə düşən imkandan da maksimum istifadə edib. 1848-ci ildə “Rusiyanın budanılması” oxumağa davam et
Reschadbabali's Blog 